Categories
વાચન સમૃદ્ધિ

ડાહ્યાભાઈ આશાભાઈ પટેલ

જ. ૨૮ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૨૦ અ. ૧૪ ઑગસ્ટ, ૨૦૦૮ ગુજરાતી કવિ, સમાજસેવક અને ગાંધીભક્ત ડાહ્યાભાઈનો જન્મ ખેડા જિલ્લાના સુણાવ ગામમાં થયો હતો. ૧૯૪૬માં ઉચ્ચ અભ્યાસ માટે લંડન ગયા અને બૅરિસ્ટર થયા.

તેમણે આફ્રિકા જઈ યુગાન્ડામાં વકીલાત શરૂ કરી. સામાજિક સંસ્થાઓ દ્વારા સમાજસેવા શરૂ કરી, સ્થાનિક પ્રજાના આદર અને વિશ્વાસ પ્રાપ્ત કરવા સાથે સાહિત્યને લગતી પ્રવૃત્તિઓ પણ શરૂ કરી. તેમની સમાજસેવાને પરિણામે તેઓ યુગાન્ડાની પાર્લમેન્ટમાં ચૂંટાઈ આવ્યા. ઇદી-અમીનની જુલ્મી નીતિઓનો વિરોધ કરવાને કારણે તેમને જેલવાસ ભોગવવો પડ્યો. ત્યાંથી ભારતવાસીઓની હિજરત સમયે ૧૯૭૨માં લંડન આવી વસ્યા. લંડનમાં ગુજરાતી સાહિત્ય અકાદમી તથા મહાત્મા ગાંધી ફાઉન્ડેશન જેવી સંસ્થાઓ સ્થાપી. ગાંધીજીના જીવન પર ‘મોહનગાંધી મહાકાવ્ય’ નામે અનેક કાવ્યગ્રંથોમાં વિસ્તાર પામેલું દીર્ઘપ્રશસ્તિ કાવ્ય લખ્યું. ૧૪ ગ્રંથોમાંથી ૧૧ ગ્રંથો પ્રગટ થયા છે. તેમણે ૧૫ નવલકથાઓ અને ૯ વાર્તાસંગ્રહોનું સર્જન કર્યું છે. તેમનું શ્રીમદ્ ભગવદગીતા વિશેનું ચિંતનાત્મક પુસ્તક નોંધનીય છે. ગુજરાતી ભક્ત કવિઓનાં ભક્તિપદોનું અંગ્રેજી ભાષાંતર પણ તેમણે કર્યું છે. ડાહ્યાભાઈ ભારતીય વિદ્યાભવનના પણ સક્રિય સભ્ય હતા.

ગાંધીજી વિશેના મહાકાવ્યનો કેટલોક ભાગ તેમણે સંસ્કૃતમાં લખલો છે. લંડનમાં રહીને પણ ગાંધી-પ્રશસ્તિનાં અનેક કાવ્યો લખી પ્રગટ કરનાર ગાંધીભક્ત ડાહ્યાભાઈએ જીવનની અંતિમ ઘડી સુધી સાહિત્યસર્જન ચાલુ રાખ્યું હતું. તેમને ૧૯૮૯ના ‘વિશ્વગુર્જરી’ ગૌરવ પુરસ્કારથી સન્માનિત કરવામાં આવ્યા હતા.

શુભ્રા દેસાઈ

Categories
વાચન સમૃદ્ધિ

ઉંમર એ અવસ્થાનો પુરાવો નથી

ચહેરા પર ગમે તેટલી કરચલીઓ પડી હોય તોપણ માનશો નહીં કે તમે વૃદ્ધ થયા છો ! ચિંતા એટલી જ કરવાની છે કે આપણા આત્મા પર તો કરચલીઓ પડી નથી ને ! માણસ જ્યારે જિંદગી જીવવાનો હેતુ, ઉત્સાહ અને ધગશ ગુમાવે છે, ત્યારે એની પાસે માત્ર શ્વાસ લેતું શરીર બાકી રહે છે, પણ એની ઝળહળતી આતમજ્યોત બુઝાઈ જાય છે. આવી વ્યક્તિ અકાળે વૃદ્ધ થઈ જાય છે.

ઉંમર એ ઘડપણનો પુરાવો નથી. વ્યક્તિનાં વિચાર અને વલણો એ ઘડપણનું ઓળખપત્ર છે. એના વિચારો સ્થગિત થઈ જાય અને એનું વલણ નકારાત્મક બની જાય, જૂની ઘરેડમાં ચાલવાનું વિચારે ત્યારે માનવું કે એણે જીવનનો હેતુ ગુમાવ્યો છે. રૂઢ પરંપરાના ચીલે ચાલનાર માર્ગ ચાતરવાની નવા માર્ગે ચાલવાની શક્તિ ખોઈ બેસે છે. એના વિચાર સમય જતાં ઠૂંઠવાઈ જાય છે.

હેતુ ગુમાવનારી વ્યક્તિ ક્રમશ: જીવનરસ ગુમાવે છે. એના મન પર નિરાશા અને હૃદયમાં હતાશા પલાંઠી જમાવીને બેઠી હોય છે, આથી કોઈ પણ કાર્ય કરતી વખતે એને કંટાળો આવશે. ગમે તેવો સારો વિચાર એને વ્યર્થ અને અર્થહીન લાગશે અને નિષ્ક્રિય રહેવું એ જ એનું નિશ્ચિત વલણ બનશે.

આવા માનવીનો આત્મા ઘરડો થઈ જાય છે અને એના પર કરચલીઓ ઊપસી આવે છે. પોતાના કામ પ્રત્યે એણે લગાવ કેળવવો જોઈએ. જો લગાવ નહીં હોય તો કામ એને માટે બોજરૂપ બનશે. ખરેખર તો વ્યક્તિએ પોતાના જીવનનો હેતુ વિચારવો જોઈએ. પોતે કોણ છે ? શું પામ્યો છે ? અને શું મેળવવા ચાહે છે ? એ ત્રણ પ્રશ્નો એણે એની જાતને સતત પૂછવા જોઈએ.

આ પ્રશ્નો સાચો ઉત્તર જ એને જીવનનું પ્રયોજન આપશે અને આ જીવનને હેતુપૂર્વક જીવવાનો ઉત્સાહ બક્ષશે.

કુમારપાળ દેસાઈ

Categories
વાચન સમૃદ્ધિ

ઉછરંગરાય નવલશંકર ઢેબર

જ. ૨૧ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૦૫ અ. ૧૧ માર્ચ, ૧૯૭૭ ગુજરાતના અગ્રગણ્ય સ્વાતંત્ર્યસેનાની, સમાજસેવક અને સૌરાષ્ટ્ર રાજ્યના પ્રથમ મુખ્યમંત્રી ઢેબરભાઈનો જન્મ ગંગાજળા(જામનગર)માં નાગર જ્ઞાતિમાં થયો હતો. માતાપિતા તરફથી તેમને સેવાભાવ અને કર્મઠતાનો વારસો મળ્યો હતો. શરૂઆતનું શિક્ષણ રાજકોટમાં લીધું અને ઉચ્ચશિક્ષણ મુંબઈમાં લીધું.

૧૯૨૮માં વકીલાત શરૂ કરી. અત્યંત ટૂંક સમયમાં બાહોશ વકીલ તરીકે પ્રસિદ્ધિ મેળવી, પરંતુ તે સમયે ગાંધીજીના પ્રભાવ હેઠળ ૧૯૩૬માં ધીકતી વકીલાત છોડીને દેશસેવાના કાર્યમાં જોડાઈ ગયા. તેમણે રાજકોટ પાસેના થુરાલા ગામે ગ્રામોદ્ધારની પ્રવૃત્તિ શરૂ કરી. ૧૯૩૬માં રેલસંકટમાં સપડાયેલા લોકોની સેવા કરી. રાજકોટ મિલમજૂર સંઘની સ્થાપના કરી. મજૂરોના વેતન તથા હકો માટે રાજકોટ રાજ્ય સામે લડત ચલાવી. તેઓ કાઠિયાવાડ રાજકીય પરિષદના મંત્રી બન્યા. તેમણે અનેક વિરોધો વચ્ચે રાજકોટમાં અધિવેશન યોજ્યું જેમાં સરદાર પટેલ અને ગોપાલદાસે પણ હાજરી આપી હતી. ઢેબરભાઈએ ૧૯૩૮ના રાજકોટ સત્યાગ્રહમાં મહત્ત્વનો ફાળો આપ્યો. આ અંગે અનેક વાર જેલવાસ ભોગવ્યો. આ લડતને અંતે તેઓ રાષ્ટ્રીય નેતા તરીકેની ખ્યાતિ પામ્યા. ૧૯૪૦માં તેમણે વ્યક્તિગત સત્યાગ્રહમાં ભાગ લીધો અને જેલવાસ ભોગવ્યો. ૧૯૪૨માં ‘ભારત છોડો’ આંદોલનમાં ભાગ લઈ ફરી જેલવાસ ભોગવ્યો.

૧૯૪૭માં સ્વતંત્રતા બાદ કાઠિયાવાડનાં દેશી રાજ્યોનું એકીકરણ થયું અને તે ‘સૌરાષ્ટ્ર’ કહેવાયું. આ માટે તેમણે મહત્ત્વની ભૂમિકા ભજવી અને તેમને સૌરાષ્ટ્રના પ્રથમ મુખ્ય પ્રધાન બનવાનું શ્રેય પ્રાપ્ત થયું. ઢેબરભાઈએ સૌરાષ્ટ્રના મુખ્યમંત્રી તરીકે અનેક સુધારાઓ કર્યા. ગ્રામપંચાયતોનું ગઠબંધન થયું, શિક્ષણની સુવિધાઓ વધી, ગામડાંઓમાં પીવાનું પાણી ઉપલબ્ધ થયું, ખાદી અને ગ્રામોદ્યોગને ઉત્તેજન મળ્યું, કુટિર ઉદ્યોગનો વિકાસ થયો, અસ્પૃશ્યતાનિવારણ તથા સ્ત્રીવિકાસગૃહ સંસ્થાનો વિકાસ થયો. ૧૯૫૧માં જાગીરદાર પ્રથા નાબૂદ કરી ખેડૂતોને વેઠિયા તરીકેની કામગીરીમાંથી મુક્તિ અપાવી જમીનમાલિક બનાવ્યા. ૧૯૫૫માં ભારતીય રાષ્ટ્રીય કૉંગ્રેસના અધ્યક્ષ બન્યા. ૧૯૬૨માં લોકસભાના સદસ્ય બન્યા અને ૧૯૬૩માં ખાદી ગ્રામોદ્યોગ કમિશનનું અધ્યક્ષપદ સંભાળ્યું. તેમણે ગાંધીવિચારસરણી, સમાજસેવા, શિક્ષણ વગેરે પર હિંદી, ગુજરાતી અને અંગ્રેજીમાં લેખો લખ્યા છે. ૧૯૭૩માં તેમને ભારત સરકાર દ્વારા પદ્મવિભૂષણથી સન્માનવામાં આવ્યા હતા.

શુભ્રા દેસાઈ